خدا پاسخ داد : کودکی شان ، اینکه آن ها از کودکی شان خسته میشوند 

عجله دارند که بزرگ شوند ،

وبعد دوباره پس از مدت ها ، آرزو میکنند که کودک باشند .

اینکه آن ها سلامتی خود را از دست میدهند تا پول به دست آورند ،

و بعد پولشان را ازدست میدهند تا دوباره سلامتی خود را بدست آورند.

اینکه با اضطراب به آینده می نگرند و حال را فراموش می کنند و

بنابراین نه در حال زندگی میکنند و نه در آینده .

اینکه آنها به گونه ای زندگی میکنند که گویی هرگز نمی میرند ،

وبه گونه ای می میرند که گویی هرگز زندگی نکرده اند .

دست های خدا دستانم را گرفت .

برای مدتی سکوت کردیم ،

ومن دوباره پرسیدم : به عنوان یک پدر میخواهی کدام درس های

زندگی را فرزندانت بیاموزند ؟

او گفت : بیاموزند که آنها نمیتوانند کسی را وادار کنند که عاشقشان باشد ، همه ی کاری که آن ها میتوانند بکنند این است که اجازه دهند که خودشان دوست داشته باشند .

بیاموزند که درست نیست خودشان را با دیگران مقایسه کنند .

بیاموزند که بیاموزند که فقط چند ثانیه طول میکشد تا زخم های عمیقی در قلب آنان که دوستشان داریم ، ایجاد کنیم اما سال ها طول میکشد تا آن زخم ها را التیام بخشیم .

بیاموزند ثروتمند کسی نیست که بیشترین ها را دارد ، کسی است که

به کمترین ها نیاز دارد .

بیاموزند که آدم هایی هستند که آن ها را دوست میدارند ، فقط نمیدانند که چگونه احساساتشان را نشان دهند .

بیاموزند که دو نفر میتوانند با هم به یک نقطه نگاه کنند  و آن را متفاوت ببینند .

بیاموزند که فقط کافی نیست آن ها دیگران را ببخشند ، بلکه آن ها باید خود را نیز ببخشند .

من با خضوع گفتم : از شما به خاطر این گفت و گو متشکرم . آیا چیزی هست که دوست دارید فرزندانتان بدانند ؟

خداوند لبخند زد و گفت :

 "فقط اینکه بدانند من اینجا هستم"           " همیشه "

هیچگاه از خدا، جدا نشویم!